मन, कधी वाटे दवबिंदूप्रमाणे कधी विशाल सागराप्रमाणे...
मन, कधी वाटे खोल दरीप्रमाणे कधी उंच आभाळाप्रमाणे...
मन, कधी वाटे कर्कश ध्वनिप्रमाणे कधी भयाण शान्ततेप्रमाणे...
मन, कधी वाटे लख्खे प्रकाश्म्ये कधी कुट्ट अंधाराप्रमाणे...
मन हे वेडे, कधी उडे पक्षांच्या थव्याप्रमाणे...
कधी उदास होई चिमुकल्या बाळा प्रमाणे...
मन हे वेडे, कधी केवळ जिवलगांच्या आठवणीनि प्रसन्न होई...
कधी सर्व समवेत असतानाही उदास होई...
मन हे वेडे, कधी काही न कळताच सर्व उमग्ल्याचा आव आणी...
कधी सर्व काही कळूनही न कळल्यागत वागी...
मन हे वेडे, एका क्षणी सर्व काही गमावल्याने दुखी होई...
दुसरयचं क्षणी काहीतरी कामावल्याच्या विचाराने सुखी होई...
मन हे वेडे, "ती" असताना तिच्याशीच बोलायला घाबरे...
"ती" नसताना खोटी हिम्मत आणून तासंतास गप्पा मारे...
No comments:
Post a Comment