आज मी खूप एकटा झालोय ,

आज मी खूप एकटा झालोय ,
खूप मित्र असून हि,
मित्रानं पासून पोरका झालोय ...

भरलेलं होत माझ आभाळ मित्र रुपी चांदण्यांनी,
... त्याच चांदण्यान पेकी एक चांदणं मला खूप आवडलं,
फिरू लागलो त्या चांदण्या मागे,
मनाला नाही मी आवरलं...

एके दिवशी आभाळातून ते चांदणं गळून पडलं,
पडत्या चांदण्याला पाहून,
माझ हि पाऊल चुकीच वळलं,
धाऊ लागलो त्या पडत्या चांदण्या मागे,
विसरून बाकी चांदण्यांना ना...

ते पडलेल चांदणं गेल मला सोडून,
जाता जाता नेहल उरलेल्या चांदण्यांना हि त्याने ओडून,
राहिले ते फक्त काहीच चांदणे माझ्या सातीला,
बाकी गेले सारे मला सोडून...

आता बसलोये मी एकटा,
त्याच नदी किनारी,
पाहत वाट,
त्या पडलेल्या चांदण्याची,
घेऊन गेलेले ते सर्व चांदणे,
तिने मला परत करण्याची...

खूप एकट वाटू लागले मला,
इच्छा सरली आता माझी जगण्याची...

पण आजून हि सात आहे,
त्या उरलेल्या चांदण्यांची,
गेले जरी सर्वे,
तरीही,
इच्छा नाही मरू दिली,
त्या चांदण्यांनी माझ्या जगण्याची...
इच्छा नाही मरू दिली,
त्या चांदण्यांनी माझ्या जगण्याची...